دین سومری دینی بود که مردم سومر ، اولین تمدن باسواد بین النهرین باستان ، به آن عمل می کردند و از آن پیروی می کردند. سومری ها ، خدایان خود را مسئول همه امور مربوط به نظم های طبیعی و اجتماعی می دانستند.
قبل از آغاز سلطنت در سومر ، ایالتهای شهر تحت تأثیر کشیشان تئوکرات و مقامات دینی قرار می گرفتند. بعداً ، این نقش توسط پادشاهان جایگزین شد ، اما کشیشان همچنان به نفوذ زیادی بر جامعه سومری ادامه دادند. در اوایل ، معابد سومری سازه هایی ساده و یک اتاقه بودند که گاهی اوقات روی سکوهای مرتفع ساخته می شدند. در اواخر تمدن سومری ، این معابد به زیگورات ها تبدیل شدند - سازه های هرمی بلند و دارای پناهگاه هایی در بالای آن.
دین سومری به شدت بر اعتقادات مذهبی مردمان بعدی بین النهرین تأثیر گذاشت. عناصر آن در اساطیر و ادیان حوری ها ، اکدی ها ، بابلی ها ، آشوری ها و سایر گروه های فرهنگ خاورمیانه حفظ شده است. محققان اسطوره های تطبیقی موارد زیادی را در بین داستان های سومریان باستان و آنچه در قسمت های اولیه کتاب مقدس عبری ثبت شده است ، مشاهده کرده اند.
بسیاری از داستانهای دین سومری با داستانهای دیگر ادیان خاورمیانه همسان به نظر می رسند. به عنوان مثال ، ایده کتاب مقدس در مورد خلقت انسان و طوفان نوح ، نزدیک به داستان های سومریان است. خدایان و الهه های سومر در آیین های آکدیان ، کنعانیان و دیگران نمایشی مشابه دارند. به همین ترتیب ، تعدادی از داستان های مربوط به خدایان دارای شباهت های یونانی هستند. به عنوان مثال ، هبوط اینانا به جهان زیرین به طور چشمگیری با افسانه Persephone ارتباط دارد.